Mostrando entradas con la etiqueta 212 Zuhaitza eta olerkia. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta 212 Zuhaitza eta olerkia. Mostrar todas las entradas

7/31/2015

RUPER ORDORIKA (Guipuzcoa, 1956)
Zuhaitz eroria



Zuhaitz handi bat
erori da
oihanean, goizean.
Pasaeran nintzen
autotik
ikusi dudanean
zuhaitz eroria,
oihanean.
Errepidean noa,
nahiago nuke
ikusi ez banu
zuhaitza erortzen,
oihanean.
Uste duzu jada
zuhaitzak bere aroa bete duela
oihanean?
Edo arrakalatu den,
atsedenik gabe datzan,
geure bihotzak bezala,
agurraren ondorengo ondoezan.

Paradisutik
kanporatua
sentitu al zara inoiz?
Arrakalatua,
zauritua,
nola gaurko goizaldean
zuhaitz eroria,
oihanean?
Baina arorik aro goaz
bizitzaren legea da
berritzea.
Zuhaitzak bizirik,
oihanean.Uste duzu


Árbol caído

Se ha caído
un gran árbol
en la selva,
a la mañana.
Se ha caído
un gran árbol
en la selva,
a la mañana.
Pasaba
con el coche
cuando he visto
el árbol caído,
en la selva.
Voy por la carretera,
hubiese querido
no ver el árbol
caído, en la selva.
¿Crees que el árbol
ha cumplido su ciclo
en la selva?
O se ha agrietado,
sin descanso,
como nuestros corazones,
en el desfallecimiento
después del adiós.
¿Te has sentido alguna vez
apartado del paraíso?
¿Agrietado,
herido,
como el árbol caído
esta mañana en la selva?
Pero vamos de ciclo en ciclo,
pues es ley de vida
renovarse.
Los árboles vivos,
en la selva.

Traducción: Í. Etxegoien
-----

5/12/2012


SILOS-KO ZLIHAITZARI
Donostiako apaizgaiak

Gaur arte ez zaitugu ezagutu,
eta horrelako handia zinela ez genuen uste.

Inoiz, ixiltzen zarenean
eta lehiotik begira jartzen
sure ederrez txorarazten gaituzu,
geu bezain atsipen handiz
geu bezain etsipen zaharrez.

Ez da orduan atseginik,
hartatik libra gaitzakeenik
ez eta musu bat ere
ez eta hizt bat bakarrik.

Zu ikustera behartua egote honek
zuregandik bereizteko, bakarrik, gure begiak izanik,
gure ondoan zu sumatze honek,
baina guregandik urrun zarelarik, gu gabe jaioa zarelarik,
erdiminez urratzen zaizkiguzu erraiak.

Ixilik, handitasunez begiranen duzu.
Haizeak, terteka, ilea astintzen dizu:
ur baretan, kainaberak bezala,
zure bekoki gainean emana.

Inoiz, hodei bat txirristatzen duk zeruan,
eta haren errainua ikusten dugu zure aurpegian.
Orduan, betikotasuna zarela iruditzen zaigu,
eta une batez bakarrik
bizi gaitezkeela zure ondean,
geure aldikortasuna bide dela.
Orduan aurpegia amaten diguzu
eta zure irribarra ikustera eman…

19-2-1977
Autor: Federico Vélez - 2008, restauración del Ciprés

AL ÁRBOL DE SILOS
Seminarista de San Sebastián

Hasta hoy no te hemos conocido
y no creíamos que eras tan grande.

Alguna vez, cuando te callas
y te miramos por la ventana,
nos enloquecemos con tu hermosura,
con agrado grande como nosotros,
con viejo agrado como nosotros

Entonces no hay placer
que nos libre de aquel enloquecimiento,
ni un beso siquiera,
ni una sola palabra.

El tener que estar contemplándote
siendo nuestros ojos lo único que nos diferencia de ti,
este sentirte junto a nosotros,
pero estando lejos de nosotros,
habiendo nacido sin nosotros,
nos parte por medio nuestras entrañas

En silencio miras con grandeza,
el viento, de vez en cuando, te sacude el cabello
como una caña en aguas mansas
que pega encima de tu frente.

Alguna vez un rayo brilla en el cielo
y vemos un resplandor de tu rostro.
Entonces no parece que eres la eternidad
y parece que un momento sólo
podemos vivir a tu lado,
dada nuestra temporalidad.
Entonces nos muestras tu rostro
y nos das a ver tu sonrisa.
-----

1/08/2009

JOSÉ Mª IPARRAGUIRRE - Gernikako arbola

JOSÉ Mª IPARRAGUIRRE (Guipuzcoa, 1820-1881)
Gernikako arbola


Gernikako arbola
da bedeinkatua
Euskaldunen artean
guztiz maitatua.
Eman ta zabal zazu
munduan frutua
adoratzen zaitu
guarbola santua

Mila urte inguru da
esaten dutela
Jainkoan jarri zuela
Gernikako arbola.
Zaude bada zutikan
orain da denbora
eroritzen bazera
arras galdu gera

Ez zera eroriko
arbola maitea
baldin portatzen bada
Bizkaiko Juntia.
Laurok hartuko degu
pakian bizi dedine
uskaldun jendia.

Betiko bizi dedin
Jaunari eskatzeko
jarri gaitezen danok
laister belauniko.
Eta bihotzetikan
eskatu ezkero
arbola biziko da
orain eta gero.

Arbola botatzia
dutena pentsatu
denak badakigu.
Ea bada jendia
denbora orain degu
erori gabetanik
eduki behar degu.

Beti egongo zera
uda berriko
alore aintzinetako
mantxa gabekoa.
Erruki zaite bada
bihotz gurekoa
denbora galdu gabe
emanik frutua.

Arbolak erantzun du
kontuz bizitzeko
eta bihotzetikan
Jaunari eskatzeko,
gerrarik nahi ez degu
pakea betiko,
gure lege zuzenak
hemen maitatzeko.

Erregutu diogun
Jaungoiko Jaunari
pakea emateko
orain eta beti.
Baita indarra ere
zerorren lurrari
Euskal Herriari.

-----

EL ÁRBOL DE GUERNIKA
José María Iparraguirre

El árbol de Guernica
es símbolo bendito
que ama todo euskalduna
con entrañable amor.
Árbol santo: propaga
tu fruto por el mundo
mientras te tributamos
ferviente admiración.

La tradición nos dice
que el árbol de Guernica
hace más de mil años
por Dios plantado fue.
Árbol santo: no caigas,
que sin tu dulce sombra,
completa, irremisible,
nuestra perdición es.

No caerás, ¡oh roble!,
si cumple sus deberes
Bizcaya. Un noble abrazo
sus hijos se han de dar.
Y así las cuatro hermanas
te prestarán su apoyo
para que el euskaldun
viva libre y en paz.

Para que nunca muera
el símbolo sagrado
doblemos la rodilla
e invoquemos a Dios.
Y el árbol sacrosanto
vivirá eternamente
siendo el himno de gloria
de nuestra redención.

En tiempos ya lejanos,
¡oh patria siempre amada!,
de tu suelo quisieron
el árbol arrancar.
Unámonos, hermanos,
y luchemos sin tregua
por defender el trono
de nuestra libertad.

Roble antiguo y sin mancha:
consérvate lozano,
con primavera eterna,
con eterno verdor.
Ten piedad de nosotros
y préstanos tu sombra,
pues te adoramos todos
con santa devoción.

El árbol nos responde:
"Vivid apercibidos
y que yo nunca muera
debéis siempre pedir".
No deseamos guerra,
que en paz con nuestras leyes
sabias, libres y amadas,
deseamos vivir.

Queremos, ante todo,
que con la paz fecunde
la tierra que sustenta
el árbol secular.
Su sombra bienhechora
derrame generoso
sobre el pueblo euskaldun
libre, noble y audaz.
-----

12/23/2008


ANGEL LARREA 
Zuhaitza



Zuhaitza zutik egoten ohi da,
haritza eta pagoa, aldiz,
sarritan okertuta ikusian,
inkontzienteki, pentsatzen dugu

arbola madarikatuak
edo
arbola sakratuak
direla.
Madarikatuak tximistak jo dituelako;
sakratuak euren abarretan
Ama Birjina agertu delako.
Hala ere, zuhaitzaren energia
eta tximistaren energia,
biak bat dira:
lurra eta zerua.
Zuhaitza eta Hartza, alde batetik,
Su(ge)a eta Dragoia, bestetik;
edo
Haritza, Diana jainkosa, alde batetik,
Sua edo Vulkano jainkoa, bestetik.
-----